Ùå ñå èçíåíàäà ëè íÿêîé àêî íà êàíàð÷å çàïî÷íàò äà ìó ïàäàò ïåðàòà, çàùîòî íèêîé íå ãî å õðàíèë. Íî âúïðåêè ÷å õðàíèòå äîìàøíèòå ñè ëþáèìöè ðåäîâíî, êîãàòî ñòàâà âúïðîñ çà ðàñòåíèÿ, äîðè ëþáèòåëèòå íà ãðàäèíàòà ìîæå äà ñå ó÷óäÿò, êîãàòî ãè ïîïèòàòå òîçè êðèòè÷åí âúïðîñ: "Äîáðå, íàòîðè ëè? Àêî äà, êîãà, ñ êàêâî è êîëêî èçïîëçâà?"
Ñòðàíåí ëè å âúïðîñà è Êàêâî òðÿáâà äà çíàåì çà òîðîâåòå ùå âè êàæåì òóê â Ñïåöèàëíî çà òîðîâåòå: